Het is vroeg in de ochtend. En het is nog heel stil, op het gesnurk van mijn hond na. Vandaag ga ik de werkwereld weer in. Na een eindeloze vakantie. Dat is altijd best even zuchten maar het valt me op dat de zuchten deze keer iets minder diep zijn.
Grappig. Ik vroeg me af hoe dat kwam...
Maar ik denk dat ik het snap. Ja, er is hartstikke veel spannends en complex in de wereld. Op zoveel niveau’s. Maar ik heb geen zin meer daar alleen maar naar te blijven staan wijzen.
We weten het toch zoetjes aan wel? Wat er ingewikkeld is en hoe het beter zou kunnen? Het is voor mijn gevoel daarom nu vooral tijd om te handelen. Groot en klein. Internationaal, nationaal, lokaal en in ieder geval individueel. Dat kan altijd namelijk. En dan met kleine stapjes en in hemelsnaam alsjeblieft samen. Weg van wij-zij. En weg van doemdenken. Zonder onnozel te worden overigens.
Dus: Ja, er is best veel moeilijk. Maar alleen met die constatering komen we nergens. Wel met in alle openheid en eerlijkheid en licht vloekend gewoon doorgaan. En soms opnieuw beginnend. Bij voorkeur samen.
En met die gedachten weer aan de slag gaan, daar heb ik me toch zin in.
Dus tot zo, ik ga mijn jurk zoeken.
Opmerkingen