Ik zoek al tijden naar het perfecte plaatje voor een tatoeage. Ik twijfel tussen tig ontwerpen, maar ik weet wat de kern van de boodschap van mijn nieuwe plaatje moet zijn: ben vriendelijk, ben zacht, ben kwetsbaar, ben open. Altijd en in iedere situatie. Eerst naar jezelf, dan naar de ander.
Dat is namelijk een hele kunst, zeker als je onder druk staat. Dan is het veel makkelijker om spelletjes te spelen. Om jezelf te beschermen en vooral níet te laten merken wat je echt denkt of voelt. Dus om weg te glippen over je eigen grenzen heen.
Ik wil die tattoo omdat ik denk dat zo’n reminder dagelijks nut heeft. En zeker als ik wil blijven werken aan urgente maatschappelijke opgaven als onderwijs en zorg voor jongeren.
Juist daar is werken vanuit zachtheid namelijk cruciaal. En wel hierom:
- Deze opgaven kunnen niet meer door één domein, groep of organisatie worden ‘opgelost’.
- En kunnen daardoor beperkter worden ‘gestuurd’ dan we gewend zijn.
- Ze vragen werken over grenzen en in netwerken. Vaak meer bottom up dan top down.
- Hoewel samenwerking in die netwerken cruciaal is, is het ook lastig. Door minder hiërarchie, minder sturing en niet altijd direct een duidelijke output.
- Daarom is de kwaliteit van mensen in die netwerken zo cruciaal.
- Dit vraagt van hen uitstekende kennis en skills.
- Maar ook verzachting: naar jezelf en je netwerkpartners. Kennis en skills gaan vliegen door zachtheid.
Vandaar dus die tatoeage. Om mezelf er keer op keer aan te herinneren terug te keren naar zachtheid. Want dan ontstaat veranderkracht.
Want stel….
We organiseren onderwijs en zorg met alleen maar bestuurders die hun eigen belangen en ego aan de kant zetten voor het uiteindelijke doel: jongeren helpen met een goede start. En die bestuurders werken goed samen.
En stel we hebben managers die hun professionals uitdagen zacht te zijn. Dapper te zijn dus. Denkend vanuit het perspectief van kinderen. En met kennis over hun eigen blauwe plekken en het effect daarvan. En die managers werken goed samen.
En we geven professionals daarmee de ruimte om als zichzelf hun werk te doen. Samenwerkend en met de beste kennis. Met open contact en dus vooral heel goed luisterend naar jongeren. En hun ouders. En die professionals werken goed samen.
Ik denk dat het dan feest wordt.
Laten we afspreken dat we voor deze manier van samenwerken in dit belangrijke netwerk een geheim teken afspreken zodat we elkaar herkennen. Ik dacht aan een hartje op de pols. Verre van origineel, maar wel passend.
En gaat dat je nog net te ver, misschien kan je je dan vandaag af en toe afvragen hoe jij aan deze manier van werken bij kan dragen. Als een soort mentaal hartje op je pols.
Ga ik nu een afspraak maken met Lucky Cat Tattoos. Misschien.
Kommentare